Een van de uitdagingen bij het vertalen in talen met verschillende alfabetten zijn de eigennamen en plaatsnamen. Meestal ga ik deze uitdaging niet aan door Nederlandse namen in de oorspronkelijke letters te laten staan. Dit is wel een wat “eurocentrische” oplossing, zou een Grieks commentaar kunnen zijn, want ik zou er niet aan denken om in een Nederlandse vertaling de namen maar in het Grieks te laten. Wel kies ik er bij sommige vertalingen voor om de naam ook in Griekse letters te vermelden.
Omdat elke Griek wel de “Europese” letters kent, maar elke Nederlander niet de Griekse letters, is de meest eenvoudige oplossing om ons eigen alfabet te gebruiken.
Maar ja, soms wordt toch gevraagd om Nederlandse namen om te zetten in het Grieks en eigenlijk is het ook wel een leuk spelletje. Maar wat zijn de regels?
Continue reading “Van Europese letters naar Λέυδεν en Αϊντχόφεν”